Fakt: Qütb ayıları əslində qara rəngdədir.

### Geniş Məlumat

Qütb ayılarının (Ursus maritimus) tükləri ağ rəngdə görünə bilər, lakin əslində onların dərisi qara rəngdədir. Bu, onların soyuq Arktik mühitində həyatda qalmasına kömək edir.

#### Tükləri və Rəngi

- Tüklərin Strukturu : Qütb ayılarının tükləri şəffafdır və içərisində hava qabarcıqları var. Bu struktur günəş işığını tutaraq yansıdır və tüklərin ağ rəngdə görünməsinə səbəb olur. Bu ağ rəng, qütb ayılarının qarla örtülmüş mühitlərdə kamuflyaj olmasına kömək edir.
- Dərinin Rəngi : Qütb ayılarının dərisi qara rəngdədir. Qara rəng, günəşdən gələn istiliyi daha yaxşı udur, bu da onların soyuq mühitdə bədən temperaturlarını qorumasına kömək edir.

#### İstiliyi Qoruma Mexanizmləri

- Qalın Yağ Qatı : Qütb ayılarının dərisinin altında qalın bir yağ qatı var. Bu yağ qatı, soyuq suda və havada istiliyi qorumağa kömək edir.
- Cüt Təbəqəli Kürk : Onların kürkü iki təbəqədən ibarətdir. Üst təbəqə uzun, yağlı tüklərdən, alt təbəqə isə sıx və izolyasiyaedici qısa tüklərdən ibarətdir. Bu iki təbəqə birlikdə bədəni soyuqdan qoruyur.

#### Davranış və Yaşayış Mühiti
- Qida Axtarışı : Qütb ayıları əsasən dəniz buzları üzərində yaşayır və ovlarını (əsasən suitiləri) axtarmaq üçün uzun məsafələr qət edirlər. Onların kamuflyaj qabiliyyəti ovlarını tutmaqda və düşmənlərdən gizlənməkdə mühüm rol oynayır.
- Çimərliklərdə İstirahət : Yay aylarında, qütb ayıları qidalanmaq üçün dəniz buzlarının əriyib çəkildiyi zaman çimərliklərdə istirahət edirlər. Bu dövrdə onlar əsasən bədənlərindəki yağ ehtiyatlarından istifadə edirlər.

### Nəticə
Qütb ayılarının qara dərisi və şəffaf tükləri onların sərt Arktik şəraitində həyatda qalmasına kömək edən unikal xüsusiyyətlərdir. Bu təkamül adaptasiyaları onların istilik izolyasiyasını təmin edir və onları soyuqdan qoruyur. Bu fakt, təbiətin nə qədər mürəkkəb və uyğunlaşmış olduğunu bir daha vurğulayır.

Azərbaycan dilində:
Köhnə kənd evində gecə sakitliyi çökəndə, ətrafda yalnız quşların qarıltısı və küləyin zərif pıçıltıları eşidilirdi. Orxan bu evdə uşaqlıqdan bəri yaşamışdı, amma bu axşam hər şey fərqli idi. Havada qəribə bir gərginlik hiss edilirdi.
Gecə yarısı yaxınlaşanda, Orxan yatağa uzandı, amma yuxusu gəlmirdi. Beynində minlərlə düşüncə dolaşırdı, amma onları dağıda bilmirdi. Birdən, dərin sükutu pozan bir səs eşidildi. Qapının taxta lövhələri yavaş-yavaş cırıldamağa başladı.
Orxan nəfəsini tutdu və səsə diqqətlə qulaq asdı. Otağın içində yalnız o vardı, amma qapı arxasında nəsə vardı. Qorxunun tərini hiss edərək, yataqdan qalxdı və qapıya doğru addımladı. Qapının tutacağından tutub, asta bir şəkildə qapını açdı.
Qapının arxasında heç kim yox idi. Lakin, döşəmədə, qara kölgəyə bənzər bir ləkə gördü. O, addım atdıqca ləkə uzanır və sanki onu arxasınca çəkirdi. Qorxu dolu gözləri ilə ləkənin izini izləyən Orxan, onu evin ən köhnə otağına qədər apardı.
Bu otaq uşaqlıqdan bəri qapalı saxlanılırdı. İçində nə olduğunu bilmirdi və heç vaxt maraqlanmazdı. Amma indi, qapı yavaş-yavaş öz-özünə açılırdı. Orxan ürəyi titrəyə-titrəyə qapıya yaxınlaşdı.
Otağın içi qaranlıq idi və içəridə nə isə pıçıldayırdı. Orxan geri çəkilmək istədikdə, ayağı nəyəsə ilişdi və yerə yıxıldı. Qapı arxasında dayanan qaranlıq şəxsiyyət ona doğru əyildi, pıçıltısı daha da artdı.
"İllərdir səni gözləyirdim," dedi qorxunc səs.
Orxan cəsarətini toplayıb qaçmağa çalışdı, amma qapı birdən bağlandı və otaqda yalnız qaranlıq və o pıçıltı qaldı. Həmin gecədən sonra Orxandan heç bir xəbər alınmadı. Kəndlilər onun haqqında yalnız bir şey deyirdilər: “O, köhnə evin sirrini açdı və artıq qayıtmayacaq.”

Türk dilində:
Eski köy evinde gece sessizliği çöktüğünde, etrafta yalnızca baykuşların hırıltısı ve rüzgarın hafif uğultusu duyuluyordu. Orhan, bu evde çocukluğundan beri yaşamıştı, ama bu gece her şey farklıydı. Havada tuhaf bir gerginlik hissediliyordu.
Gece yarısı yaklaşırken, Orhan yatağa uzandı ama uyuyamıyordu. Aklında binlerce düşünce dolanıyordu, ama onları dağıtmak imkansızdı. Birden, derin sessizliği bozan bir ses duyuldu. Kapının ahşap panelleri yavaşça gıcırdamaya başladı.
Orhan nefesini tutarak sesi dikkatle dinledi. Odada yalnızdı, ama kapının arkasında bir şey vardı. Korkunun soğuk terini hissederek, yataktan kalktı ve kapıya doğru adım attı. Kapının kolundan tutup, yavaşça kapıyı açtı.
Kapının arkasında kimse yoktu. Ancak, zeminde siyah bir gölgeye benzer bir leke vardı. O, adım attıkça leke uzanıyor ve sanki onu peşinden sürüklüyordu. Korku dolu gözlerle lekenin izini süren Orhan, kendini evin en eski odasına kadar götürülmüş halde buldu.
Bu oda, çocukluğundan beri kilitli tutulmuştu. İçinde ne olduğunu bilmiyordu ve hiç merak etmemişti. Ama şimdi, kapı yavaşça kendi kendine açılıyordu. Orhan, yüreği titreyerek kapıya yaklaştı.
Odanın içi zifiri karanlıktı ve içeride bir şey fısıldıyordu. Orhan geri çekilmek istediğinde, ayağı bir şeye takıldı ve yere düştü. Kapının ardında duran karanlık figür ona doğru eğildi, fısıltısı daha da arttı.
"Seni yıllardır bekliyordum," dedi ürkütücü bir ses.
Orhan cesaretini toplayıp kaçmaya çalıştı, ama kapı aniden kapandı ve odada yalnızca karanlık ve o fısıltı kaldı. O gece Orhan'dan bir daha haber alınamadı. Köylüler onun hakkında sadece bir şey söylüyorlardı: “O, eski evin sırrını açtı ve artık geri dönmeyecek.”